Bo jest mój

Niedziela, 8 listopada 2009 · dodano: 08.11.2009 | Komentarze 20

A jednak pojechałam. Mimo iż dziś też się nie za bardzo czułam, to tym razem dałam radę. Tempo nie było szybkie, ale wcale nie miało takie być. Mimo wszystko myślałam, że i tak średnia będzie o wiele niższa – pozytywne zaskoczenie. To był czas na przemyślenia, a nie typowa jazda jak zwykle. Dalej nie wiem, co zrobić – pożegnać się z kochanym rowerkiem, czy jednak się nie poddawać. A wszystko spowodowane wczorajszą porażką. Tak bardzo chciałam jechać na Toruńską MK, jednak akurat wczoraj ciało zdecydowanie odmówiło posłuszeństwa i nic nie pomogło, ani moja zwykle silna wola, charakter, tabletki też nie.

Tak jeżdżąc dziś, zdałam sobie sprawę, że chyba za bardzo chcę udowodnić sobie i wszystkim wokoło, że dam radę, że jestem na tyle silna i zdeterminowana, że nic nie jest w stanie przeszkodzić mi w planach. Moja ambicja dostała w twarz i dość trudno jest jej się teraz podnieść . Tym bardziej, że nie raz dano mi odczuć, że się nie nadaję, a już tym bardziej do jazdy na ostrym kole.

Mimo wszystko, jechało się dziś nadzwyczaj lekko – może to sprawa poluzowania się czegoś w suporcie :P, może po prostu wydawało mi się. A może to po prostu rower walczy o własne przetrwanie – przez dzisiejsze zamyślanie się wyłożyłabym się parę razy przez nieuwagę. Do tej pory nie wiem, jak to się stało, że wyszłam z tego bez jakichkolwiek urazów, a nawet bez podpierania się nogami:)

Postanowiłam dziś jedno – jeśli nie zrezygnuję z jazdy, to postaram się nie przejmować tym, że nie jeżdżę tak dobrze jak inni, że nie mam z kim jeździć (tym bardziej, że zwykle jeżdżę sama) i wieloma innymi tak naprawdę błahymi problemami. Bo przecież i tak mam z kim jeździć – to Żyleta, od którego zresztą wzięła się nazwa tego bloga.

Zdjęcia słabej jakości, gdyż robione telefonem - jedno dzisiejsze, drugie starsze.
A oto i on (brudny, ale proszę nie zwracać na to uwagi:) ):

Ostrzaczek :) © zyleta